WŁODZIMIERZ TOCHMAŃSKI OCD
BRACTWO SZKAPLERZNE (9)













Innym wspaniałym wyznawcą i wręcz męczennikiem pobożności szkaplerznej, bliższym naszym czasom, jest bł. Francisco García León – piętnastolatek umęczony za to, że nie chciał wyrzucić szkaplerza Karmelu.
Podczas hiszpańskiej wojny domowej (1936-1939) wojownicza frakcja komunistów wszczęła jedno z najbardziej krwawych, antykatolickich prześladowań w najnowszej historii ludzkości. Zbrodnie motywowane nienawiścią do wiary mnożyły się w tym okresie nie tylko w Hiszpanii, ale i na całym świecie. Członkowie komunistycznych ugrupowań w sposób okrutny zamordowali Francisca. Według informacji przechowywanych w diecezji w Cordobie, ten piętnastolatek charakteryzował się „szczególną pobożnością” i wyróżniał się „gotowością do współpracy z Kościołem i praktykowaniem miłosierdzia wobec osób starszych i potrzebujących”. Gdy w 1936 roku w Hiszpanii wybuchła wojna domowa, był „jednym z niewielu w mieście”, którzy nadal uczęszczali codziennie na Mszę świętą i przyjmowali Komunię. Tak samo robiła jego rodzina. 20 lipca tamtego roku komunistyczni milicjanci zjawili się w domu państwa García, aby pojmać ojca. Wkrótce wrócili też po wujka. To właśnie wtedy zauważyli szkaplerz Matki Bożej z góry Karmel, który nosił Francisco. Zagrozili chłopcu, że go pojmą, jeśli nie wyrzuci szkaplerza. Francisco stwierdził, że woli zostać uwięziony. I tak też się stało. Dwa dni później inna banda komunistycznych milicjantów napadła na więzienie. Napastnicy... [więcej]

Włodzimierz Tochmański OCD
MARYJA A SŁOWO (1)

Panno, Słowem brzemienna,
Przybytku Słowa na ziemi,
Księgo, zapisana Słowem,
Radość Słowa nam przynosząca
z Litanii do NMP - Matki Słowa Bożego

W Karmelu, w całej Rodzinie Szkaplerznej, wpatrujemy się w Maryję, naszą matkę i siostrę, jako zasłuchaną w Boże słowo, rozważającą słowo, medytującą to słowo, zachowującą to słowo w sercu ale przede wszystkim kontemplującą Słowo, które stało się w Niej ciałem dla całego świata. Nasze wpatrywanie się w Matkę Słowa chciałbym oprzeć na rozeznaniu i magisterium Kościoła. W 2008 roku w Rzymie miało bowiem miejsce XII Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów na temat „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”. Biskupi pragnęli przybliżyć wiernym Słowo Boże oraz zachęcić ich do coraz lepszego poznawania Go i życia Nim. W Orędziu Synodu Biskupi wskazali na cztery punkty - obrazy, które powinny pomóc wiernym w lepszym poznaniu Słowa Bożego. Tymi obrazami są: Głos, Oblicze, Dom i Droga.
Słowo Boże
Pierwszy obraz to Głos Boży, rozlegający się już na samym początku stworzenia i potem towarzyszący ludzkości w całej Historii Zbawienia. Ten głos z woli Boga, pod natchnieniem Ducha Świętego został spisany przez ludzi na kartach Pisma Świętego.
Drugim obrazem jest Oblicze. Jest Nim Syn Boży, Jezus Chrystus, czyli Słowo Boże, które w pełni czasu... [więcej]

O nocy zaiste błogosławiona,
nocy, która raz na zawsze objawiłaś potęgę i moc Ukrzyżowanego
– potęgę i moc Odkupiciela świata!
Jezus Chrystus żyje! Alleluja!
(św. Jan Paweł II)

W tym czasie radości ze Zmartwychwstania naszego Pana życzę Wam wszystkim, Siostry i Bracia,
- pomnożenia wiary w Chrystusa, który przez swoją śmierć odrodził nas do nowego życia w łasce,
- nadziei, która w nocy zwątpienia potrafi dostrzec świt poranka wielkanocnego oraz
- miłości, silniejszej niż śmierć, którą Duch Święty wlewa w nasze serca.
Niech radość nowego życia w Chrystusie przenika Waszą codzienność i wśród krętych dróg dzisiejszego świata prowadzi do niebieskiej Ojczyzny. Niech Pan obdarza nas swoim pokojem i wszelkimi łaskami !

Życzę pogodnych i radosnych Świąt Wielkanocnych

o. Włodzimierz Tochmański OCD
prowincjalny moderator Bractwa Szkaplerznego (Rodziny Szkaplerznej)

Czerna, Wielkanoc 2023

Szczepan T. Praśkiewicz OCD

MARYJA KARMELITAŃSKIEJ REFLEKSJI TEOLOGICZNEJ (1)
WSTĘP

Analizując dziś pierwsze wieki historii zakonu karmelitańskiego, zwłaszcza w odniesieniu do jego duchowości, zauważa się, że pierwotni karmelici – co już wielokrotnie podkreślaliśmy – nie mając konkretnego założyciela, nie mogli znać jego charyzmatu osobistego i nie mogli się do niego odwoływać. Znajdujemy więc w pismach autorów karmelitańskich pierwszych wieków istnienia zakonu pewne aspekty psychologiczne, jako wyraz własnych przeżyć, poprzez które ujawnia się pierwotny charyzmat Karmelu. Kształtowały one od wewnątrz życie duchowe karmelitów, wywierając równocześnie istotny wpływ na ich specyficzną duchowość maryjną. Wspomnijmy chociażby trzy takie aspekty. Były nimi: wielkie umiłowanie życia wewnętrznego, usilne poszukiwanie atmosfery rodzinnej, zniewalająca tęsknota za intymnością.

Widzimy, że chodzi tu o coś więcej niż o ogólną pobożność maryjną w Karmelu, chodzi o cześć oddawaną Maryi w sposób typowo „karmelitański”; o cześć, która nigdy nie burzyła (i nie burzy) chrystocentryzmu charyzmatu, wyrażającego się najpierw w oddaniu się na służbę – in obsequium – Chrystusowi, jako władcy Ziemi Świętej, zgodnie z ówczesną mentalnością feudalną, co skłaniało karmelitę do upodobnienia się do swojego Pana, zwłaszcza w modlitwie i cierpieniu.

Punktem wyjścia historycznie pewnym, wielokrotnie potwierdzonym, jest szczególne nabożeństwo pierwszych eremitów do Maryi. Kiedy mieli wybrać patrona dla swego kościoła, którego budowę podjęli pośrodku... [więcej]

O. WŁODZIMIERZ
TOCHMAŃSKI OCD
BRACTWO
SZKAPLERZNE (8)

Ubiór Maryi jest bogatym tematem zarówno w duchowości Wschodnich jak i Zachodnich Kościołów. Welon albo inaczej szata Maryi jest na Wschodzie znakiem Jej opieki; habit Maryi jest znakiem przynależności do Niej na Zachodzie. Oba znaczenia można odnaleźć u św. Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein. Wspomina ona o „świętym habicie Matki Bożej, brązowym Szkaplerzu” i mówi, że 16 lipca składamy dzięki za to, że nasza droga Pani odziała nas szatą zbawienia, „widzialnym znakiem Jej matczynej opieki”. Święta Teresa od Jezusa często wspomina „habit Maryi.” Odczuwa ona radość, kiedy mówi o ogarnięciu ojca Gracjana przez Dziewicę, która dała mu swój habit, i zauważa: „Jest to w Jej zwyczaju, aby pomagać pragnącym Jej obrony”.
Z głębokiego przeświadczenia, że habit Karmelu jest habitem Maryi, św. Teresa od Jezusa, doktor Kościoła, wyciąga konkretne wnioski odnoszące się do życia członków Karmelu, np. „my wszyscy, którzy nosimy ten święty habit Karmelu jesteśmy powołani do modlitwy i kontemplacji,” oraz do pokory. U pisarzy duchowych i u świętych Karmelu łatwo można by znaleźć wiele innych odnośników związanych z karmelitańskim habitem.
Tak św. Tytus Brandsma, mówił o habicie Karmelu jako o „znaku pobożności skierowanej do Maryi”, który stawał się „gwarancją Jej specjalnej opieki”,... [więcej]