Jerzy Gogola OCD Nadzieja


Wiara, nadzieja i miłość są różnymi aspektami tej samej duchowej postawy. Tę triadę w całej wyrazistości ukazuje św. Paweł (1 Tes 1, 3; 1 Kor 13, 13; Ga 5, 5 n). Wiara daje przystęp do Boga i ukazuje życie, które Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują. Z poznania celu nadprzyrodzonego rodzi się w sercu wierzącego pragnienie osiągnięcia go. Naprzeciw temu pragnieniu wychodzi nadzieja.

Nadzieja w Piśmie świętym
Nadzieja w Biblii związana jest z przyszłością pełną szczęścia, do którego są wezwani wszyscy ludzie (1 Tm 2, 4). Obietnice Boga stopniowo odkrywały przed ludem wybranym całą wspaniałość tej przyszłości, która miała być rzeczywistością nie z tego świata, lecz „ojczyzną lepszą, tj. niebieską” (Hbr 11, 16): życiem wiecznym, w którym człowiek będzie „podobny do Boga” (1J 2,25; 3,2).

Stary Testament
w Starym Testamencie są błogosławieństwa Boga. Historia nadziei biblijnej rozpoczyna się już od Abrahama. Przyszłość zapewniona obietnicą jest prosta: ziemia i liczne potomstwo (Rdz 12, 1 n). Przez całe wieki przedmiotem nadziei Izraela były te same rzeczy ziemskie: „ziemia mlekiem i miodem płynąca” (Wj 3, 8. 17), wszystkie formy dobrobytu (Rdz 49; Wj 23, 21-33, Kpł 26, 3-13; Pnp 28). To silne dążenie do posiadania dóbr tego świata nie czyni... [więcej]

W MARYI JUTRZENKA NADZIEI: MODLITWA W MARYI (2)

Prot. 220/2024
Wspólny list Przełożonych Generalnych
na Rok Modlitwy i uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel
16 lipca 2024 r.

Uczeń przyjął ją do swojego domu

Maryja stała u stóp krzyża. Co tam robiła? Pytamy, jaki rodzaj bólu odczuwała jako matka, widząc swojego syna w agonii, niewinną ofiarę niesprawiedliwości i powierzchowności ówczesnych systemów politycznych i religijnych? Stała i nie odeszła. Milczała. W jakiś sposób wiedziała, że to nie koniec. Jej modlitwa mogła zjednoczyć Ją z umysłem i sercem Boga, które znała od wewnątrz, teraz bardziej niż kiedykolwiek. Ponownie rozważała te rzeczy w swoim sercu. Bardziej niż ktokolwiek inny mogła zrozumieć, że to, co się działo, było wielkim aktem miłości ze strony Jej Syna. Teraz, gdy Jej Syn zawisł na krzyżu, miłość, która nie pozwoliła Mu się cofnąć, rozciąga się na całą ziemię i czyni to w każdym pokoleniu i w każdym miejscu. Kiedy myślimy o miłości Jezusa i Maryi, widzimy miłość, która jest całkowitym oddaniem siebie.
Wtedy stało się coś, czego się nie spodziewała.
Z zakrwawionych ust Syna usłyszała słowa: „Niewiasto, oto syn Twój”, a następnie słowa skierowane do umiłowanego ucznia: „Synu, oto Matka twoja”. Matka pozostaje ta sama, syn jest inny. Wszystko, czym Syn był dla... [więcej]

Uprzejmie informuję o wydrukowaniu i wysłaniu już do wspólnot Bractwa Szkaplerznego oraz do prenumeratorów kolejnego, do użytku wewnętrznego, biuletynu Rodziny Szkaplerznej pt. Matko nadziei módl się za nami. Materiały Formacyjne dla Bractwa Szkaplerznego Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych [47] - 2/2025 (IV - VII).
Wysłanych paczek i listów szukajcie na poczcie.

Przeżywamy wielką radość w Kościele polskim, szczególnie w Zakonie Karmelitańskim.
Papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót Czcigodnej Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec, świeckiej tercjarki karmelitańskiej, noszącej zawsze Maryjny szkaplerz Karmelu.
Módlmy się teraz o uznanie cudu za jej wstawiennictwem.

Świecka karmelitanka, która zmarła w 1955 roku, jest bliżej wyniesienia na ołtarze.
Rozmawiaj ze mną – prosił ją pokornie Bóg w mistycznych objawieniach. I Kundusia rozmawiała.

Więcej: www.kundusia.pl

➡️ https://tiny.pl/xnv4vbgq

[url]https://www.gosc.pl/.../9158595.Papiez-uznal-heroicznosc...[/url]

Szczepan T. Praśkiewicz OCD
Maryja karmelitańskich znaków,
ikon i modlitw (4)

II. Maryja karmelitańskiego płaszcza

Do maryjnej symboliki nawiązuje również biały płaszcz Karmelu, jaki zarówno bracia jak i siostry zakonu przyoblekają w dniu obłóczyn i zakładają potem w czasie uroczystości liturgicznych, czy w innych podniosłych aktach życia wspólnotowego, i którym też ich ciało zostaje odziane po śmierci i złożone w trumnie. Już w chwili obłóczyn słowa rytuału podkreślają symbolikę płaszcza w kluczu cnoty czystości: „Którzy chodzą za Barankiem bez zmazy, idą za Nim w białym odzieniu. Niech więc zawsze będą twoje szaty jaśniejące na znak wewnętrznej czystości” – słyszy z ust celebransa nowicjusz oblekający habit zakonu, podczas gdy na jego barki zakładany jest biały płaszcz eliański.
Dla karmelity, jego biały płaszcz zakonny przywołuje na pamięć płaszcz Eliasza, przypomina mu o konieczności kultywowania czystości serca i potwierdza uczestnictwo w duchowej mocy Proroka z góry Karmel. Wszak płaszcz, który nosił Eliasz, był oznaką jego prorockiej mocy i oddania serca na wyłączną służbę Bogu. Dlatego odchodząc z ziemi, Prorok przekazał go swojemu następcy – Elizeuszowi, a wraz z płaszczem przekazał mu swoją moc (por. 2Krl 2,1-18).

Powyższa interpretacja symboliki karmelitańskiego płaszcza nie jest jednak jedyną. W ciągu historii wyglądało to bowiem różnorodnie. Jak czytamy u o. Osińskiego, karmelici... [więcej]