Zaproszenie na 27. Ogólnopolskie Spotkanie Rodziny Szkaplerznej Czerna, 19 lipca 2025 r.

Drodzy czciciele Matki Bożej Szkaplerznej, członkowie Rodziny Szkaplerznej, Bractwa Szkaplerznego i Zakonu Karmelitańskiego! Drogie Siostry i Bracia!

Z wielką radością i wdzięcznością wobec Boga zapraszam Was serdecznie do udziału w dorocznych uroczystościach ku czci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, szczególnie zaś w 27. Ogólnopolskim Spotkaniu Rodziny Szkaplerznej, które odbędzie się w sobotę, 19 lipca 2025 roku w Czernej - w sercu polskiego Karmelu, w sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego.

Tegoroczne spotkanie przeżywać będziemy w wyjątkowym czasie: Roku Jubileuszowym 2025, ogłoszonym przez Ojca Świętego Franciszka pod hasłem: Pielgrzymi nadziei. Nasze sanktuarium w Czernej, decyzją Arcybiskupa Krakowskiego Marka Jędraszewskiego, zostało ustanowione jubileuszowym kościołem stacyjnym. To dla nas wielki zaszczyt i duchowe zobowiązanie.

Ojciec Święty Franciszek w bulli Spes non confundit przypomina: „Nadzieja jest obecna w sercu każdego człowieka jako pragnienie i oczekiwanie dobra, nawet jeśli nie wie, co przyniesie ze sobą jutro". W świecie przepełnionym niepokojem i zagubieniem, jesteśmy wezwani, by nieść światło nadziei zakorzenionej w Jezusie Chrystusie. Nie jest to nadzieja łatwa czy powierzchowna, lecz głęboka - wypróbowana i umocniona w ogniu wiary.

Także nowy papież, Leon XIV, w pierwszych dniach swojego pontyfikatu podjął to wezwanie, oświadczając: „Kościół nie jest... [więcej]

Ryszard Stolarczyk OCD,
„Moc Najwyższego osłoni Cię”.
Wspólnota Szkaplerzna wzrastająca i
działająca w obecności swej Pani i Królowej (1)

WSTĘP
Kościół, który żyje pamięcią Matki Bożej, spostrzegł szybko i z wielką uwagą rozważa słowa wypowiedziane do Niej przez Anioła podczas Zwiastowania: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię" (Łk 1, 35). Ta moc Najwyższego to pomoc Niebios dla spełnienia się wielkiej tajemnicy Wcielenia, a następnie uczestnictwo Maryi w dziele Odkupienia. Naturalnie od początku dostrzegamy, jak wspólnota pierwotnego Kościoła chroni się pod płaszcz Matki Bożej, która jak wiemy jest osłonięta mocą Najwyższego. Tę prawdę dostrzegamy wyraźnie we wspólnocie Wieczernika, gdzie uczniowie Chrystusa trwają wraz z Maryją na modlitwie są osłonięci Jej płaszczem.
Ta myśl jest dobrze znana i w wyrażana w sztuce religijnej. Przykładem jest przejmująca scena ukazana w ołtarzu Wita Stwosza (1447 - 1533), pokazująca zatrzymanie cennej relikwii płaszcza Maryi przez Apostoła. I ci, którzy noszą Szkaplerz Maryi niejako powtarzają tę czynność, gdyż pragną znajdować się w przestrzeni życia i opieki Matki Bożej, której towarzyszy moc Najwyższego osłaniająca nas ode złego.


Scena Zaśnięcia Matki Bożej z ołtarza Wita Stwosza, w której Apostoł zatrzymuje płaszcz Maryi jako cenną relikwię.

Pobożność szkaplerzna mocno... [więcej]

Szczepan T. Praśkiewicz OCD,
Maryja karmelitańskich znaków, ikon i modlitw (5)

III. Maryja karmelitańskiego herbu

Maryjną duchowość zakonu potwierdza także herb karmelitański. Nie jest on dziełem przypadku, ale znakiem, który powstał w sposób zamierzony i przemyślany, aby przekazać istotną treść charyzmatu karmelitańskiego. Na temat herbu karmelitańskiego opublikowano ostatnio wiele studiów, z których najobszerniejszym wydaje się być monografia o. Rafaela-Marii Lópeza-Melúsa O.Carm., „El escudo del Carmen” (Melús-E). (…) Syntetyczne ujęcie ewolucji herbu i jego symbolikę prezentuje hasło „Stemma o scudo dell’Ordine” w Słowniku Karmelitańskim, a zmarły niedawno o. Juan de Dios Morenilla OCD, zgromadził prawie 800 jego wyobrażeń (Escud).

1. Historyczna ewolucja herbu
Herb Karmelu nie pojawił się od razu w formie jaką mamy dzisiaj. Przeszedł swoją ewolucję, która jednak w niczym nie zmieniła jego zasadniczego przesłania dotyczącego duchowości i historii zakonu. Prześledźmy historyczną ewolucję herbu, bazując przede wszystkim na studium o. Zielińskiego.

1.1. Najstarsza forma herbu
Po raz pierwszy herb karmelitański pojawił się w druku w 1499 roku. Znajdujemy go na czołowej stronie Konstytucji zakonu, a także na okładce wydanego w tym samym roku życiorysu św. Alberta autorstwa Jana z Nawalarii. Centralnym elementem herbu jest postać Maryi umieszczona na tle owalnej tarczy słońca, którą podtrzymują dwaj aniołowie. Maryja siedzi na tronie, lewą ręką trzyma Dzieciątko... [więcej]

„Jezus zmartwychwstał, jest nadzieja dla ciebie,
nie jesteś już pod panowaniem grzechu, zła!
Zwyciężyła miłość, zwyciężyło miłosierdzie!”.
„Chodźcie i zobaczcie! Miłość jest silniejsza, Miłość daje życie,
Miłość sprawia, że na pustyni rozkwita nadzieja”.

papież Franciszek

Jak bardzo potrzebujemy tej wielkanocnej nadziei, skoro przyszło nam żyć w czasach ciągłego zagrożenia niepokojem, przemocą, czy wojną. Wciąż szukamy kogoś, kto zapewniłby nam pokój i bezpieczeństwo, w kim moglibyśmy znaleźć oparcie.
Gdzie możemy się zwrócić w tych potrzebach, jak nie do Chrystusa Zmartwychwstałego, który powitał swych uczniów słowami: „Pokój wam!” i zapewnił: „Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!”.

Chrystus Zmartwychwstały i Żyjący jest naszą jedyną nadzieją. W Nim możemy pokładać bezgraniczną ufność i pewność, ożywić naszą nadzieję, rozpoznać drogi oraz umocnić się w stawianiu czoła wyzwaniom codzienności.

Przyzywając poruszenia Bożego Ducha i opieki Maryi Dziewicy Matki Karmelu, będącej jutrzenką naszej nadziei, życzę Wszystkim Wam pogody ducha, radości paschalnej,... [więcej]

Jerzy Gogola OCD Nadzieja


Wiara, nadzieja i miłość są różnymi aspektami tej samej duchowej postawy. Tę triadę w całej wyrazistości ukazuje św. Paweł (1 Tes 1, 3; 1 Kor 13, 13; Ga 5, 5 n). Wiara daje przystęp do Boga i ukazuje życie, które Bóg przygotował dla tych, którzy Go miłują. Z poznania celu nadprzyrodzonego rodzi się w sercu wierzącego pragnienie osiągnięcia go. Naprzeciw temu pragnieniu wychodzi nadzieja.

Nadzieja w Piśmie świętym
Nadzieja w Biblii związana jest z przyszłością pełną szczęścia, do którego są wezwani wszyscy ludzie (1 Tm 2, 4). Obietnice Boga stopniowo odkrywały przed ludem wybranym całą wspaniałość tej przyszłości, która miała być rzeczywistością nie z tego świata, lecz „ojczyzną lepszą, tj. niebieską” (Hbr 11, 16): życiem wiecznym, w którym człowiek będzie „podobny do Boga” (1J 2,25; 3,2).

Stary Testament
w Starym Testamencie są błogosławieństwa Boga. Historia nadziei biblijnej rozpoczyna się już od Abrahama. Przyszłość zapewniona obietnicą jest prosta: ziemia i liczne potomstwo (Rdz 12, 1 n). Przez całe wieki przedmiotem nadziei Izraela były te same rzeczy ziemskie: „ziemia mlekiem i miodem płynąca” (Wj 3, 8. 17), wszystkie formy dobrobytu (Rdz 49; Wj 23, 21-33, Kpł 26, 3-13; Pnp 28). To silne dążenie do posiadania dóbr tego świata nie czyni... [więcej]