„Noście zawsze Szkaplerz święty. Ja zawsze go noszę i wiele z tego nabożeństwa doznałem pożytku. Pozostałem mu wierny i stał się on moją siłą!” św. Jan Paweł II

Rekolekcje dla Rodziny Szkaplerznej
i pragnących przyjąć karmelitański szkaplerz NMP
25 – 27 października 2024

Przewodniczy o. dr Włodzimierz Tochmański OCD, moderator Bractwa Szkaplerznego (Rodziny Szkaplerznej) Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych

Dom Pielgrzyma k. Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej k. Krakowa/Krzeszowic. Początek godz. 17.00. Ograniczona ilość miejsc.

Koszt noclegu i pełnego wyżywienia (piątek kolacja – niedziela obiad) 300 zł. płacone w recepcji Domu Pielgrzyma; koszt konferencji i posługi – za ofiarą.

Zgłoszenia:
• Dom Pielgrzyma w Czernej tel. 505 898 580 dompielgrzymaczerna@interia.pl
Czerna 79, 32 - 065 Krzeszowice lub

• Sekretariat Prowincjalny Rodziny Szkaplerznej moderator prowincjalny tel. 797 002 368; wtorek 12.00-16.00 tel. 12 258 30 70; www.szkaplerz.pl; rodzina@szkaplerz.pl szkaplerz@karmel.pl

Serdecznie zapraszamy !

Modlitwa ¬– przyjaźń na całe życie
Wg MAURIZIO VIGANI OCD

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.
Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.
Teresa nie rozpoznałaby w Bogu Przyjaciela, gdyby wcześniej nie doświadczyła ludzkiej przyjaźni. Nigdy też nie doświadczyłaby modlitwy jako relacji przyjaźni, gdyby nie miała w sobie zdolności kochania i bycia kochaną; gdyby nie umiała słuchać, utożsamiać się z innymi, trwać w obecności Boga, być czujną i otwartą na Jego działanie.
Przyjaźń potrzebuje spojrzenia,... [więcej]

Włodzimierz Tochmański OCD
BRACTWO SZKAPLERZNE (14)
Możliwości rozwoju duszpasterstwa szkaplerznego

Będzie dobrze, między innymi, przyjmować apele, jakie wciąż docierają do nas od Kościoła nawołujące do nawrócenia duszpasterskiego i misyjnego, by uskuteczniać nową ewangelizację, szczególnie konieczną w takich regionach jak Europa, o starej tradycji chrześcijańskiej, ale które ucierpiały w ostatnich latach z powodu głębokich przemian. Jak nam przypomina Papież Franciszek, duszpasterstwo w kluczu misyjnym wymaga rezygnacji z wygodnego kryterium duszpasterskiego „zawsze tak się robiło”; on sam dodaje: „Zachęcam wszystkich do śmiałości i kreatywności w tym zadaniu przemyślenia na nowo celów, stylu i metod ewangelizacyjnych swojej wspólnoty” (Evangelii Gaudium 33).

Jak ulepszyć naszą posługę w tym zakresie moderowania i animowania Bractwa Szkaplerznego?
W przyszłości wymogiem staje się nowa strona internetowa Bractwa Szkaplerznego www.szkaplerz.pl, która byłaby zbudowana na Wordpresie, tak jak strona prowincjalna. Brakuje strony internetowej o szkaplerzu firmowanej przez Kurię Generalną OCD, która byłaby wzorcowa dla innych – jest duża rozbieżność interpretacyjna. Wystarczy przejrzeć strony innych prowincji, na Wikipedii czy współbraci z OCarm.

Po przyjrzeniu się sytuacji, wydaje się, że jedną z ważniejszych spraw dla rozwoju pobożności szkaplerznej staje się odgórne staranie się Kurii Generalnej OCD w Rzymie o wpisanie tekstu Obrzędu błogosławieństwa i nałożenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry... [więcej]

„Modlitwa – przyjaźń na całe życie” to hasło i temat 26 Ogólnopolskiego Spotkania Rodziny Szkaplerznej, tj. wszystkich noszących karmelitański szkaplerz Maryi, w sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej k. Krakowa/Krzeszowic, 20 lipca, któremu przewodniczył abp Adrian Galbas, metropolita katowicki.

W homilii arcybiskup przyznał się do znajomości i odwiedzania sanktuarium w Czernej, przyjęcia szkaplerza, długoletniej znajomości z Karmelem w Poznaniu, podsiadania spowiednika i kierownika duchowego z Karmelu, życia w bliskości ducha Maryjnego oraz ukazał prostą teologię przyjaźni, tak ważnej dla człowieka w jego relacjach ludzkich i uwarunkowania modlitwy, zwłaszcza wytrwałości na przykładzie św. Eliasza, proroka, który na górze Karmel posyłał sługę aż siedem razy, aby zobaczyć chmurkę na niebie, która przyniosła upragniony i wymodlony deszcz.

Było to już po raz 26 Ogólnopolskie Spotkanie przed łaskami słynącym i koronowanym obrazem Maryi na pięknie położonej, w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej na szlaku Orlich Gniazd i Dolinek Podkrakowskich, „polskiej Górze Karmel” i nawiązywało do Roku Modlitwy przed Jubileuszem. Rok 2024, zgodnie z propozycją papieża Franciszka, jest Rokiem Modlitwy przed Wielkim Jubileuszem Odkupienia: «Cieszę się, że rok 2024, poprzedzający wydarzenie Jubileuszowe, będzie poświęcony wielkiej „symfonii” modlitwy. Przede wszystkim, aby odnowić pragnienie przebywania w obecności Pana, słuchania Go i adorowania». Rok Modlitwy, czyli rok... [więcej]

Szczepan T. Praśkiewicz OCD
MARYJA KARMELITAŃSKICH ZNAKÓW, IKON I MODLITW (2)

2. Wymowa teologiczna
Szkaplerz jest miniaturowym habitem zakonu, który, aby „żyć w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi” obrał drogę przeżywania duchowej zażyłości z Maryją jako Matką, Siostrą i wzorem czystego serca.
Przyłączenie do rodziny karmelitańskiej i zażyłość z Maryją nabierają w sposób zasadniczy charakteru wspólnotowego i eklezjalnego, ponieważ Maryja „pomaga swoim dzieciom, gdziekolwiek by były i w jakikolwiek sposób by żyły, znaleźć w Chrystusie drogę do domu Ojca” (RM 47). Dzięki temu szkaplerz jest małym „znakiem” wielkiego ideału Karmelu: zażyłości z Bogiem, przyjaźni z Maryją i między uczniami.

2.1. Symbolika biblijna
Już w Starym Testamencie ubiór, a szczególnie płaszcz, był symbolem Bożych dobrodziejstw, opieki Opatrzności oraz mocy udzielonej człowiekowi posłanemu przez Boga. Specjalna szata Józefa była symbolem miłości jego ojca do niego (Rdz 37,3); płaszcz darowany przez Jonatana Dawidowi był symbolem przyjaźni (1Sm 18,4). U Izajasza czytamy: „Ogromnie weselę się w Panu, dusza moja raduje się w moim Bogu, gdyż odział mnie szatą zbawienia i okrył płaszczem sprawiedliwości” (61,10). Kiedy zaś Eliasz został wzięty do nieba, wówczas zrzucił swój płaszcz Elizeuszowi i w ten sposób duch mistrza przeszedł na ucznia (por. 2Krl 2,14).
W Nowym Testamencie nawet frędzle płaszcza Jezusa dotknięte z wiarą, przekazują dobroczynną moc (Mk 5,25).... [więcej]