GODZINA CZYTAŃ

 

WEZWANIE

 

K. Panie, otwórz wargi moje.

W. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.

 

Ant. Uwielbiajmy Pana / za dobrodziejstwa otrzymane od Maryi Dziewicy, Matki Karmelu.

 

Psalm 67

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, *

niech nam ukaże pogodne oblicze,

Aby na ziemi znano Jego drogę, *

Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

(powtarza się antyfonę)
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, f
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.

(powtarza się antyfonę)
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Ziemia wydała swój owoc, *
Bóg, nasz Bóg, nam pobłogosławił.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddaj ą wszystkie krańce ziemi.

(powtarza się antyfonę)

Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
(powtarza się antyfonę)

 

HYMN

 

1 Ty, co jaśniejesz w niebie blaskiem chwały,
Panno Przeczysta, Ozdobo Karmelu,
O, Matko nasza, łaskawie przyjm pieśni
Pełne miłości.

 

2. Skarbnico Boża, Pośredniczko szczodra,
Tyś wciąż gotowa obdarzać łaskami
Szczep, co się zrodził w tajemniczych grotach
Góry Karmelu.

 

3 Usłysz modlitwy, które zanosimy,

I bądź nam Gwiazdą Przewodnią, Dziewico,
Oświecaj drogę, ucz nas, jak bezpiecznie
Podążać w niebo.

 

4 Króluj nam, Matko, na Górze Karmelu,
Rosę ożywczą zsyłaj na jej kwiaty,

By w Twym ogrodzie rozkwitały bujnie,
Zdobiąc Twój ołtarz.

 

5 Matczynym Sercem ogarniając dzieci,
Zechciej, Maryjo, wzmocnić nas łaskawie,

Byśmy wraz z Tobą sycili się darem
Światła wiecznego.

 

6 Niech będzie chwała Bogu w Trójcy Świętej,
Który Cię zwieńczył królewską koroną
I ustanowił dla nas, o Dziewico,
Matką Karmelu! Amen.

 

PSALMODIA

1 ant. Kto wstąpi na górę Pana, * kto stanie w Jego świętym miejscu? / Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca.

 

Psalm 24

 

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.

Albowiem On go na morzach osadził *

i utwierdził ponad rzekami.

Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?

Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, +

którego dusza nie lgnęła do marności *

i nie przysięgał kłamliwie.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.

Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *

którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Bramy, podnieście swe szczyty, +
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!

"Któż jest tym Królem chwały?" +

Pan dzielny i potężny, *

Pan potężny w boju.

Bramy, podnieście swe szczyty, +
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały!

"Któż jest tym Królem chwały?" *

Pan Zastępów, On jest Królem chwały.

 

Ant. Kto wstąpi na górę Pana, / kto stanie w Jego świętym miejscu? / Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca.

 

2 ant. Przyprowadzę ich na moją Świętą Górę * i rozweselę w moim domu modlitwy.

 

Psalm 46

 

Bóg jest dla nas ucieczką i siłą *
najpewniejszą pomocą w trudnościach.

Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia *

i góry zapadły w otchłań morza.

Niech jego wody burzą się i kipią *
niech góry się chwieją pod jego naporem;

Pan Zastępów jest z nami, *

Bóg Jakuba jest naszą obroną!

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, *
najświętszy przybytek Najwyższego.

Bóg w nim przebywa, a ono się nie zachwieje, *

Bóg je wspomoże o świcie.

Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa, *
zagrzmiał głos Jego i rozpłynęła się ziemia.

Pan Zastępów jest z nami, *

Bóg Jakuba jest naszą obroną!

Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, *
zdumiewające czyny, których dokonał na ziemi.

On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, +

On kruszy łuki i łamie włócznie, *

a tarcze ogniem pali.

"Połóżcie temu kres, a we Mnie Boga uznajcie, *
wywyższonego wśród narodów, wywyższonego na ziemi".

Pan Zastępów jest z nami, *

Bóg Jakuba jest naszą obroną!

 

Ant. Przyprowadzę ich na moją Świętą Górę / i rozweselę w moim domu modlitwy.

 

3 ant. Wspaniałe rzeczy głoszą o Tobie, Miasto Boże; * Pan Cię zbudował na świętych górach.

 

Psalm 87

 

Gród Jego wznosi się na świętych górach, +
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.

Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *

miasto Boże.

"Wymienię Egipt i Babilon *
wśród tych, którzy mnie znają.

Oto Filistea, Tyr i Etiopia, *

nawet taki kraj tam się narodził".

O Syjonie powiedzą: +

"Każdy człowiek urodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia".

Pan zapisuje w księdze ludów: *

"Oni się tam narodzili".

I tańcząc śpiewać będą: *
"Wszystkie moje źródła są w tobie".

 

Ant. Wspaniałe rzeczy głoszą o Tobie, Miasto Boże; / Pan Cię zbudował na świętych górach.

 

K. Wprowadziłem was do ziemi Karmelu.
W. Byście spożywali jej owoce i zasoby.

 

I CZYTANIE

Z Pierwszej Księgi Królewskiej 18,36-39. 41-45a
Eliasz modlił się na szczycie Karmelu i spadł deszcz

W porze składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: "O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja, Twój sługa, na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty nawróciłeś ich serce"

A wówczas spadł ogień od Pana z nieba i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jako też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: "Na­prawdę Pan jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!"

Potem Eliasz powiedział Achabowi: "Idź! Jedz i pij, bo słyszę odgłos deszczu!" Achab zatem poszedł jeść i pić, a Eliasz wszedł na szczyt Karmelu i pochyliwszy się ku ziemi, wtulił twarz między swe kolana. Potem powiedział swemu słudze: "Podejdź no, i spójrz w stronę morza!" On poszedł, spojrzał i wnet powiedział: "Nie ma nic". Na to mu rzekł: "Wracaj siedem razy!" Za siódmym razem powiedział: "Oto obłok mały, jak dłoń człowieka podnosi się zmorzą!" Wtedy mu rozkazał: "Idź, powiedz Achabowi: ". Niebawem chmury oraz wiatr zaciemniły niebo i spadła ulewa.

RESPONSORIUM Ps 65,10-11.13

W. Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, + wzbogaciłeś ją obficie. * Pobłogosławiłeś jej plonom. K. Stepowe pastwiska są pełne rosy, a wzgórza przepasują się weselem. W. Pobłogosławiłeś jej plonom.

 

II CZYTANIE

Z przemówienia papieża Pawła VI Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła (Przemówienie z dnia 10 V1967 i 22 VI1967; AAS 59 [1967])

Najświętsza Maryja Panna została bez wątpienia ozdobiona tym wewnętrznym charyzmatem światła, jakiego wymagały Jej niewinność oraz posłannictwo. Jasno bowiem wynika z Ewangelii, jaką znajomością spraw Bożych i intuicją prorocką był napełniony Jej duch. Jednakże Bogu­rodzica posiadała wiarę, która zakładała nie bezpośrednią oczywistość poznania, lecz przyjmowanie prawdy na podsta­wie objawiającego Słowa Bożego. "W ten sposób" -stwierdza Sobór Watykański II - "także Błogosławiona Dziewica szła naprzód w pielgrzymce wiary". Ewangelia również wskazuje Jej pracowitą i pełną zasług drogę, kiedy przekazuje wspaniałą pochwałę Jej ducha i cnoty, wypo­wiedzianą przez Elżbietę: "Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła".

Ta zaś główna cnota Dziewicy jest potwierdzona na tych kartach Ewangelii, które przekazują kim Ona była, co powiedziała i co uczyniła. Tym bez wątpienia Maryja pociąga nas do swej szkoły przykładu, byśmy wśród postaw Jej niezrównanej duszy wobec Misterium Chrystusa, jakie się w Niej dokonało, znajdowali cechy właściwe ludziom, którzy pragną być osobami poświęconymi Bogu według Bożej ekonomii zbawienia. Chodzi tu o takie cechy i posta­wy jak: zasłuchanie, poszukiwanie, przyjmowanie, podejmo­wanie ofiary; chodzi o rozważanie, pytanie i oczekiwanie, o wewnętrzne posiadanie siebie, o spokojną i wolną pewność sądu, a wreszcie o modlitwę i trwanie w komunii. To wszy­stko było oczywiście właściwe duszy Maryi, która jako jedyna była pełna łaski i przeniknięta Duchem Świętym.

A ponieważ, tak jak my, kierowała się wiarą, Jej postawy i cechy są nam tak bliskie, że możemy je nie tylko podzi­wiać, lecz i naśladować.

Wasza droga jest trudną, surową i stromą drogą życia ascetycznego, tak dalece oddanego wyłącznemu poszuki­waniu wzniosłej sztuki modlitwy oraz wciąż pogłębiającej się wspólnoty z Bogiem, że czyni was rzeczywiście poszu­kiwaczami jedynej pełni, jedynego pokoju i jedynej miłości w zjednoczeniu duszy z Bogiem.

Najświętsza Dziewica niech utwierdzi was w waszym karmelitańskim powołaniu; niech zachowa w was smak rzeczy duchowych; niech wyjedna nadprzyrodzone chary­zmaty właściwe świętym i poznanie trudnych do osiągnię­cia rzeczy boskich wraz z ich niewyrażalnymi doświad­czeniami ciemnych nocy i światłem jaśniejących dni; niech udzieli wam pragnienia świętości i świadczenia o eschato­logicznej wartości królestwa niebieskiego; niech sprawi, byście byli Kościołem Bożym, braterską wspólnotą i wzo­rem; wreszcie, niech wprowadzi was kiedyś w posiadanie chwały naszego Pana, Jezusa Chrystusa, którego już teraz pragnie całe wasze konsekrowane życie.

RESPONSORIUM por. Jk 1,21; Łk 2,51; 11,28

W. Przyjmijcie z wiarą Słowo Boże, + gdyż ono może zbawić dusze wasze. * Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i zachowująje.

K. Maryja zachowywała wiernie wszystkie te wspomnienia i rozważała je w swoim sercu. W. Błogosławieni.

 

Albo:

 

Z Wykładów o mistyce Michała od Św. Augustyna

Przez Maryją do Jezusa

(Ks. 1, wykład 1, rozdz. 18; Antwerpia 1671)

 

Nie potrafię się powstrzymać, aby nie zachęcać wszystkich do serdecznego nabożeństwa, dziecięcej miłości oraz najdelikatniejszego uczucia do ukochanej Matki Maryi, jako szczególnego i skutecznego środka do życia w Chry­stusie. To Ją właśnie pozdrawia się mianem: Matka łaski Bożej, Matka miłosierdzia. Ta zaś łaska i miłosierdzie są absolutnie konieczne do pobożnego życia. Wobec tego, do kogóż mamy większe prawo uciekać się, jak nie do Niej, Matki łaski i Matki miłosierdzia? Powtarzam więc za Apostołem: "Przybliżmy się z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla uzyska­nia pomocy w stosownej chwili".

Abyśmy zaś do tego tronu i Matki łaski mogli przy­stąpić z ufnością, trzeba zjednać sobie Jej miłość do nas. Dlatego wszyscy, którzy siebie z chlubą uznają za Jej nie­wolników, synów i braci, powinni dostosować życie do wy­magań swego powołania, starając się tak naśladować Jej doskonałości i dać się przeniknąć Jej najlepszą cząstką, by upodobnić się do tej świętej Patronki, kochającej Matki i łaskawej Siostry. Przeto, jeśli miłujesz Ją jako Matkę, naśladuj Jej pokorę, czystość, ubóstwo i posłuszeństwo,naśladuj Ją w miłości Boga i bliźniego oraz w innych cnotach.

Abyś zaś okazał Jej to, co winieneś, a także należną Jej cześć i miłość, postaraj się każdego dnia, po oddaniu siebie, swych spraw i wszystkich rzeczy Najświętszej Trójcy - zgodnie z wolą Chrystusa i w jedności z Jego za­sługami - ofiarować siebie i wszelkie swe sprawy również twojej najukochańszej Matce i, jak wszystko czynisz w imię Boże, czyń to także w imię Maryi.

Powierz się Jej cały, przystąp do Niej jak do najlepszej Mistrzyni, poradź się jako najroztropniejszej Dziewicy. Jednym słowem, postępuj jak przystoi dobremu synowi, a z doświadczenia przekonasz się, że Ona jest "Matką pięk­nej miłości i świętej nadziei, z której spłynie na ciebie wszelka łaska drogi i prawdy, w której zajaśnieje ci wszelka nadzieja życia i cnoty". Ona też nigdy nie przestanie upra­szać dla ciebie łaski koniecznej do wytrwania w prawdzi­wej pobożności i, co więcej, Ona posłuży ci za źródło wody żywej. Ona także w godzinę twojej śmierci nie będzie się wahała powiedzieć, że , jest Siostrą, a nawet Matką twoją, aby dobrze ci się wiodło i abyś dzięki Niej utrzymał się przy życiu".

Tak więc, żyjąc pobożnie, oddając cześć Maryi i będąc Jej uległy, zasłużysz sobie na to, że bezpiecznie, łagodnie i czule w Jej miłości oddasz ducha i zostaniesz w Jej matczy­nych ramionach szczęśliwie doprowadzony do portu zbawienia. Miłującym bowiem Maryję "dobrze będzie przy końcu życia".

 

RESPONSORIUM      por. Ps 34,12; Iz 2,3; Syr 24,17.22

W. Pójdźcie, synowie, słuchajcie Mnie; + chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską. * Kto jest Mi posłuszny, nie dozna wstydu. K. Jam Matką pięknej miłości i nadziei świętej, we Mnie wszelka łaska drogi i prawdy. W. Kto jest Mi posłuszny.

 

HYMN

Ciebie, Boże, chwalimy,

Ciebie, Panie, wysławiamy.

Tobie, Ojcu Przedwiecznemu,

wszystka ziemia cześć oddaje.

Tobie wszyscy Aniołowie,

Tobie niebiosa i wszystkie Moce:

Tobie Cherubini i Serafini

nieustannym głoszą pieniem:

Święty, Święty, Święty

Pan Bóg Zastępów!

Pełne są niebiosa i ziemia

majestatu chwały Twojej.

Ciebie przesławny chór Apostołów,

Ciebie Proroków poczet chwalebny,

Ciebie wychwala

Męczenników zastęp świetlany.

Ciebie po wszystkiej ziemi

wysławia Kościół święty:

Ojca niezmierzonego majestatu,

godnego uwielbienia, prawdziwegoi Jedynego Twojego Syna,

Świętego także
Ducha Pocieszyciela.

Tyś Królem chwały, o Chryste,

Tyś Ojca Synem Przedwiecznym.

Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo,
nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.

Ty, skruszywszy żądło śmierci,

otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.

Ty po prawicy Boga zasiadasz
w Ojcowskiej chwale.

Ty przyjdziesz jako Sędzia:

tak wszyscy wierzymy.

Błagamy Cię przeto: dopomóż swym sługom,
których najdroższą Krwią odkupiłeś.

Policz ich między świętych Twoich

w wiekuistej chwale.

Zachowaj lud swój, o Panie,
i błogosław dziedzictwu swojemu.

I rządź nimi,

i wywyższaj ich aż na wieki.

Po wszystkie dni
błogosławimy Ciebie

I wysławiamy imię Twe na wieki,

na wieki bez końca.

Racz, Panie, w dniu dzisiejszym
zachować nas od grzechu.

Zmiłuj się nad nami Panie,

zmiłuj się nad nami.

Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami,
jako my w Tobie ufność pokładamy.

W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję,

nie będę zawstydzon na wieki.

 

Albo w wersji ludowej:

 

Ciebie, Boga, wysławiamy,

Tobie, Panu, wieczna chwała.

Ciebie, Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.

Tobie wszyscy Aniołowie,

Tobie Moce i niebiosy,

Cheruby, Serafinowie
ślą wieczystej pieśni głosy:

Święty, Święty nad Świętymi

Bóg Zastępów, Król łaskawy,

Pełne niebo z kręgiem ziemi
majestatu Twojej sławy.

Apostołów Tobie rzesza,

chór Proroków pełen chwały,

Tobie hołdy nieść pośpiesza
Męczenników orszak biały.

Ciebie poprzez okrąg ziemi

z głębi serca, ile zdoła,

Głosy ludów zgodzonymi
wielbi święta pieśń Kościoła.

Niezmierzonej Ojca chwały,

Syna, Słowo wiekuiste,

Z Duchem, wszechświat wielbi cały:
Królem chwały Tyś, o Chryste!

Tyś Rodzica Syn z wiek wieka.

By świat zbawić swoim zgonem,

Przyoblókłszy się w człowieka,
nie wzgardziłeś Panny łonem.

Tyś pokruszył śmierci wrota,

starł jej oścień w męki dobie
I rajskiego kraj żywota
otworzyłeś wiernym sobie.

Po prawicy siedzisz Boga,

w chwale Ojca, Syn Jedyny,

Lecz gdy zabrzmi trąba sroga,
przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.

Prosim, słudzy łask niegodni,

wspomóż, obmyj grzech, co plami,
Gdyś odkupił nas od zbrodni
drogiej swojej Krwi strugami.

Ze świętymi w blaskach mocy

wiecznej chwały zlej nam zdroje,
Zbaw, o Panie, lud sierocy,
błogosław dziedzictwo swoje!

Rządź je, broń po wszystkie lata,
prowadź w niebios błogie bramy.

My w dzień każdy. Władco świata,

Imię Twoje wysławiamy.

Po wiek wieków nie ustanie
pieśń, co sławi Twoje czyny.

O, w dniu onym racz nas, Panie,

od wszelakiej ustrzec winy.

Zjaw swą litość w życiu całym
tym, co żebrzą Twej opieki;

W Tobie, Panie, zaufałem,

nie zawstydzę się na wieki.

 

Modlitwa

 

Boże, Ty ozdobiłeś Zakon Karmelitański zaszczytnym tytułem Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, Maryi zawsze Dziewicy, t spraw łaskawie, abyśmy, oddając Jej cześć i umocnieni Jej obroną, * zasłużyli na osiągnięcie wiecznych radości. Przez naszego Pana.