O nocy zaiste błogosławiona,
nocy, która raz na zawsze objawiłaś potęgę i moc Ukrzyżowanego
– potęgę i moc Odkupiciela świata!
Jezus Chrystus żyje! Alleluja!
(św. Jan Paweł II)

W tym czasie radości ze Zmartwychwstania naszego Pana życzę Wam wszystkim, Siostry i Bracia,
- pomnożenia wiary w Chrystusa, który przez swoją śmierć odrodził nas do nowego życia w łasce,
- nadziei, która w nocy zwątpienia potrafi dostrzec świt poranka wielkanocnego oraz
- miłości, silniejszej niż śmierć, którą Duch Święty wlewa w nasze serca.
Niech radość nowego życia w Chrystusie przenika Waszą codzienność i wśród krętych dróg dzisiejszego świata prowadzi do niebieskiej Ojczyzny. Niech Pan obdarza nas swoim pokojem i wszelkimi łaskami !

Życzę pogodnych i radosnych Świąt Wielkanocnych

o. Włodzimierz Tochmański OCD
prowincjalny moderator Bractwa Szkaplerznego (Rodziny Szkaplerznej)

Czerna, Wielkanoc 2023

Szczepan T. Praśkiewicz OCD

MARYJA KARMELITAŃSKIEJ REFLEKSJI TEOLOGICZNEJ (1)
WSTĘP

Analizując dziś pierwsze wieki historii zakonu karmelitańskiego, zwłaszcza w odniesieniu do jego duchowości, zauważa się, że pierwotni karmelici – co już wielokrotnie podkreślaliśmy – nie mając konkretnego założyciela, nie mogli znać jego charyzmatu osobistego i nie mogli się do niego odwoływać. Znajdujemy więc w pismach autorów karmelitańskich pierwszych wieków istnienia zakonu pewne aspekty psychologiczne, jako wyraz własnych przeżyć, poprzez które ujawnia się pierwotny charyzmat Karmelu. Kształtowały one od wewnątrz życie duchowe karmelitów, wywierając równocześnie istotny wpływ na ich specyficzną duchowość maryjną. Wspomnijmy chociażby trzy takie aspekty. Były nimi: wielkie umiłowanie życia wewnętrznego, usilne poszukiwanie atmosfery rodzinnej, zniewalająca tęsknota za intymnością.

Widzimy, że chodzi tu o coś więcej niż o ogólną pobożność maryjną w Karmelu, chodzi o cześć oddawaną Maryi w sposób typowo „karmelitański”; o cześć, która nigdy nie burzyła (i nie burzy) chrystocentryzmu charyzmatu, wyrażającego się najpierw w oddaniu się na służbę – in obsequium – Chrystusowi, jako władcy Ziemi Świętej, zgodnie z ówczesną mentalnością feudalną, co skłaniało karmelitę do upodobnienia się do swojego Pana, zwłaszcza w modlitwie i cierpieniu.

Punktem wyjścia historycznie pewnym, wielokrotnie potwierdzonym, jest szczególne nabożeństwo pierwszych eremitów do Maryi. Kiedy mieli wybrać patrona dla swego kościoła, którego budowę podjęli pośrodku... [więcej]

O. WŁODZIMIERZ
TOCHMAŃSKI OCD
BRACTWO
SZKAPLERZNE (8)

Ubiór Maryi jest bogatym tematem zarówno w duchowości Wschodnich jak i Zachodnich Kościołów. Welon albo inaczej szata Maryi jest na Wschodzie znakiem Jej opieki; habit Maryi jest znakiem przynależności do Niej na Zachodzie. Oba znaczenia można odnaleźć u św. Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein. Wspomina ona o „świętym habicie Matki Bożej, brązowym Szkaplerzu” i mówi, że 16 lipca składamy dzięki za to, że nasza droga Pani odziała nas szatą zbawienia, „widzialnym znakiem Jej matczynej opieki”. Święta Teresa od Jezusa często wspomina „habit Maryi.” Odczuwa ona radość, kiedy mówi o ogarnięciu ojca Gracjana przez Dziewicę, która dała mu swój habit, i zauważa: „Jest to w Jej zwyczaju, aby pomagać pragnącym Jej obrony”.
Z głębokiego przeświadczenia, że habit Karmelu jest habitem Maryi, św. Teresa od Jezusa, doktor Kościoła, wyciąga konkretne wnioski odnoszące się do życia członków Karmelu, np. „my wszyscy, którzy nosimy ten święty habit Karmelu jesteśmy powołani do modlitwy i kontemplacji,” oraz do pokory. U pisarzy duchowych i u świętych Karmelu łatwo można by znaleźć wiele innych odnośników związanych z karmelitańskim habitem.
Tak św. Tytus Brandsma, mówił o habicie Karmelu jako o „znaku pobożności skierowanej do Maryi”, który stawał się „gwarancją Jej specjalnej opieki”,... [więcej]

SZCZEPAN T. PRAŚKIEWICZ OCD
MARYJA KARMELITAŃSKIEJ HISTORII (4)



Wszystko to wskazuje, że kaplica w Wadi na górze Karmel otrzymała formę stajni już w czasie powstawania i nigdy nie była użyta za miejsce przetrzymywania zwierząt. Jej wewnętrzny wystrój od początku symbolizował tajemnicę Bożego Macierzyństwa Maryi i narodzenie Jej Syna w stajni betlejemskiej. Potwierdzają to następujące fakty.
• W Nazarecie, w konwencie Sióstr Nazaretanek, znajduje się podobna grota upamiętniająca swym wyglądem tajemnicę stajni betlejemskiej. Nosi ona nazwę Kaplica Maryi Dziewicy. Jej twórcy wykuli w skalnych ścianach żłoby sąsiadujące z miejscem gdzie znajdował się ołtarz, również skierowany ku wschodowi. Są one na wysokości 126 cm, a więc prawie identycznej, jak wysokość żłobów w kaplicy z Wadi.
• Pustelnicy bizantyjscy osiedlili się w Wadi około 450 roku. Niewiele lat wcześniej, bo w roku 431, Sobór w Efezie nadał Maryi tytuł Theotokos – Bożej Rodzicielki. Sobór poprzedziła gorąca polemika z Nestoriuszem, patriarchą Konstantynopola, który głosił, że Maryja jest matką Chrystusa (anthropotokos), a nie matką Boga, gdyż „to, co się rodzi z ciała jest ciałem”. Kaplica w Wadi jest więc swego rodzaju wyznaniem wiary pustelników w Boże Macierzyństwo Maryi i świadectwem zmagań, które doprowadziły do oficjalnego ogłoszenia tego dogmatu.
• Interesującą ilustracją wzrostu kultu Maryi jako Matki Boga w V wieku, jak również... [więcej]

Szczepan T. Praśkiewicz OCD

Współcześni Papieże i Sobór o Szkaplerzu:
refleksja modlitewna

Pozwolicie, drodzy Bracia i Siostry, że moje dzisiejsze słowa nie będą homilią, kazaniem, ale pewnego rodzaju formą modlitwy. W moim nabożeństwie szkaplerznym wypisywałem sobie wypowiedzi papieskie, wypowiedzi Urzędu Nauczycielskiego nt. tego daru Matki Najświętszej, począwszy od pontyfikatu Piusa XII, pierwszego papieża mojego życia, opatrując je na żywo moim modlitewnym komentarzem, moimi nieudolnymi słowami zapisywanymi w notatniku. Oczywiście czyniłem to nie w dzieciństwie, ale dopiero od czasu zakonnego nowicjatu w Czernej odbywanego w latach 1977-1978. Co roku, przed odpustem Matki Bożej Szkaplerznej sięgam do tego notatnika. Uczyniłem to także w tych dniach. Przełamałem się, aby tę refleksję uczynić dziś publiczną, wobec Was moi drodzy, którzy tak bardzo czcicie Najświętszą Maryję Pannę z Góry Karmel. Przyjmijcie, proszę, te moje słowa jako dowód wielkiego szacunku i zaufania, wszak wszyscy nosimy ten sam święty znak szkaplerza:

Z nauczania Papieża Piusa XII:

„Nie chodzi tu o rzecz małej wagi, ale o obietnicę życia wiecznego, którą wedle tradycji dała Matka Najświętsza; chodzi zatem o sprawę najważniejszą i o szczęśliwe jej załatwienie. Szkaplerz jest bowiem, jako szata maryjna, znakiem i zadatkiem opieki Bogurodzicy, ale niech nikt... [więcej]