Jubileusz 2025 roku

„Jubileusz” to nazwa roku szczególnego: wydaje się, że pochodzi od instrumentu, którym posługiwano się by obwieścić jego początek; jest to yobel, barani róg, którego dźwięk rozbrzmiewa w Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Święto to jest obchodzone co rok, ale szczególnego znaczenia nabiera, gdy zbiega się z początkiem roku jubileuszowego. Pierwszą ideę na ten temat znajdujemy w Biblii: w roku 50-tym ma być obchodzony jubileusz, jako rok dodatkowy po cyklu siedmiu pełnych lat szabatowych, przypadających co siedem lat. (por. Kpł 25, 8-13). Choć nie jest to łatwe do osiągnięcia, został zaproponowany jako okazja do przywrócenia prawidłowej relacji z Bogiem, między ludźmi i z całym stworzeniem; obejmował przebłaganie za grzechy, powrót do swej własności i odpoczynek całej ziemi.
Ewangelia według św. Łukasza, cytując proroka Izajasza, opisuje misję Jezusa w ten sposób: „Duch Pański spoczywa na mnie; ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19; por. Iz 61, 1-2). Te słowa Jezusa stały się także czynami wyzwolenia i nawrócenia w codziennych spotkaniach z Nim i relacjach.
W 1300 roku papież Bonifacy VIII ogłosił pierwszy Jubileusz, nazywany również „Rokiem Świętym”,... [więcej]

Tej nocy dzielimy radość Ewangelii: Bóg nas kocha, kocha nas tak bardzo, że dał swego Syna, jako naszego brata, jako światło w naszych ciemnościach. Pan nam powtarza: „Nie bójcie się!” (Łk 2,10). I ja także wam mówię: Nie lękajcie się! Papież Franciszek



Świętujemy uroczysty dzień narodzin Jezusa, Boga - człowieka.

Łącząc się w radosnym przeżywaniu misterium Miłości, która stała się Ciałem, życzę, by stała się Ona źródłem głębokiego pokoju i radości.

Niech Boży Syn, który przynosi pełnię łaski, udzieli Wam, zdrowia i błogosławieństwa, rozproszy ciemności, pojedna wszystkich i pozwoli cieszyć się szczęściem, jakiego doświadczyli Maryja i Józef.

Niech Jezus narodzi się na nowo w naszych sercach, a Jego głos niech pełniej przeniknie do głębi. Niech Jezus znajdzie w Was miejsce swego zamieszkania i odpoczynku.

Niech ten Adwent przygotuje w Was coraz piękniejsze miejsce dla Boga, dla Jego projektu życia, dla Jego słowa i dla komunii z Nim. Dajcie się jeszcze pełniej porwać w orbitę Ducha Świętego, wspaniałych rzeczy Bożych, wiecznych i duchowych.

Życzę z serca - mimo przeciwności i wszelkich trudności - spokojnych, pogodnych, pełnych ciepła, zdrowia, łaski i... [więcej]

W MARYI JUTRZENKA NADZIEI:
MODLITWA W MARYI (1)

Prot. 220/2024

Wspólny list Przełożonych Generalnych
na Rok Modlitwy
i uroczystość Matki Bożej z Góry Karmel
16 lipca 2024 r.

Radość Magnificat
Z radością Magnificat Maryi pozdrawiamy Was, drodzy Bracia i Siostry w Karmelu (OCarm i OCD): Pokój i Nadzieja!

Razem się modlimy
My, dwaj przełożeni generalni, Míċeál O'Neill OCarm i Miguel Márquez OCD, spędziliśmy razem czas na modlitwie i rozmowie z Maryją. Rozpoznajemy łaskę tego momentu w naszej historii jako rodziny w Kościele i prosimy Ją, Flos Carmeli, aby nadal okrywała nas swoim płaszczem, ogrzewała nas swoim spojrzeniem i brała nas za rękę, jako swoich braci i siostry, abyśmy dziś ponownie rozpoczęli przygodę, która rozpoczęła się na Górze Karmel, w cieniu tego „małego obłoku”, niezłomnej obietnicy płodności.

Maryja i Rok Modlitwy
Obchody Uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel w 2024 r. zbiegają się z Rokiem Modlitwy ogłoszonym przez papieża Franciszka jako czas przygotowania do obchodów Jubileuszu 2025.

Jako Przełożeni Generalni obu gałęzi Karmelu pomyśleliśmy, że byłaby to bardzo dobra okazja, aby skierować do Was wspólny list, zgodnie z tradycją istniejącą od 1998 r., w której dwaj Generałowie piszą przesłanie do całej rodziny karmelitańskiej. Czynimy to z pragnieniem przypomnienia i ożywienia wielkich tradycji Karmelu w odniesieniu do modlitwy i... [więcej]

SZCZEPAN T. PRAŚKIEWICZ OCD
MARYJA KARMELITAŃSKICH ZNAKÓW, IKON I MODLITW (3)

3.3. Przepisy praktyczne dla bractw szkaplerznych
Jak czytamy we wprowadzeniu do „Obrzędu błogosławieństwa”, Stolica Apostolska ofiarowała także praktyczne wytyczne dotyczące bractw szkaplerznych, stwierdzając, że są one „zrzeszeniem wiernych, którzy dążą do doskonałej miłości w świecie zgodnie z duchem zakonu karmelitańskiego, uczestniczą w jego życiu i mają udział w jego łaskach duchowych przez wewnętrzne zjednoczenie z Maryją w myślach, pragnieniach i czynach”. Wytyczne te mogą być doprecyzowane przez statuty, jakie może sobie opracować i przedłożyć do zatwierdzenia kompetentnej władzy duchownej każde z bractw lub bractwa konkretnego kraju, regionu czy prowincji.
Jak już mówiliśmy, do erygowania bractwa uprawniony jest najwyższy przełożony zakonu karmelitańskiego. W przypadku kościołów należących do zakonu, zezwolenie dane przez biskupa diecezjalnego na erygowanie domu zakonnego zawiera w sobie także zezwolenie na erygowanie bractwa. Natomiast na erygowanie bractwa przy innych kościołach czy w innych miejscach, konieczne jest pisemne pozwolenie biskupa diecezjalnego.
Do bractwa może przyjąć osoba upoważniona do działania w imieniu Zakonu. Przyjęcie to dokonuje się przez nałożenie szkaplerza zgodnie z obrzędem zatwierdzonym przez Stolicę Świętą. Przyjęcie powinno być poświadczone przez wpisanie do odpowiedniej księgi imienia wiernego oraz daty. Może być również wystawione stosowne zaświadczenie.

Członkowie bractwa winni zawsze i z pobożnością nosić szkaplerz... [więcej]

MODLITWA, KTÓRA PŁYNIE Z PRZYJAŹNI
Kazanie ks. abpa Adriana Galbasa
podczas Ogólnopolskiego Spotkania
Rodziny Szkaplerznej w Czernej 20 lipca 2024

Weźmy Maryję nie tylko do swoich domów,
ale bardziej do swojego życia

Omówienie
Abp Adrian Galbas podzielił się z zebranymi w sobotnie przedpołudnie w sanktuarium swoim doświadczeniem pierwszej pielgrzymki do Czernej. – Byłem tu nieraz, ale najbardziej zapamiętałem pierwszy pobyt. Była to młodzieńcza wyprawa w pojedynkę, w upale, jak dzisiaj, w sobotę, jak dzisiaj. Przyjechałem tu z ciekawości i to miejsce od razu wpadło mi do serca. I zostało. Opuściłem wtedy sanktuarium po kilku godzinach, ale ono nie opuściło mnie. Myślę, że wielu z was mnie rozumie – wspominał. Metropolita katowicki wyraził jednocześnie wdzięczność za szkaplerz, którego noszenie „przypomina mi o obecności Maryi, o Jej modlitwach, o tym, że nie tylko się mną opiekuje, ale mnie strzeże, pomaga mi i mnie prowadzi”.
Przy-jaźń
Kaznodzieja zaprosił obecnych do wspólnej refleksji nad przyjaźnią. – Kiedy ojcowie karmelici powiedzieli mi, że tematem tegorocznego ogólnopolskiego spotkania naszej rodziny, czyli rodziny szkaplerznej, jest modlitwa, rozumiana jako przyjaźń na całe życie, najbardziej zatrzymało mnie słowo „przyjaźń”, a dopiero potem modlitwa. Najpierw bowiem musi być przyjaźń z Chrystusem, żeby była modlitwa, która jest wypływem tej przyjaźni.
Przyjaźń, to jest doświadczenie bycia przy-jaźni, drugiej osoby.... [więcej]