100-LECIE URODZIN ŚW. JANA PAWŁA II (8)
Oprac. Włodzimierz Tochmański OCD

Nauczyciel i świadek modlitwy

Pięknym cennym wymiarem karmelitańskim u św. Jana Pawła II Wielkiego jest jego osobisty stosunek do głębokiej modlitwy – zauważyli to szczególnie o. Szczepan Praśkiewicz OCD i o. Marian Zawada OCD.

Na początku już swego pontyfikatu papież nasz stwierdzał: „Modlitwa, która w różny sposób wyraża stosunek człowieka do Boga żywego, jest także pierwszym zadaniem [...] Papieża, tak jak jest pierwszym warunkiem jego posługiwania w Kościele i w świecie”. Za swoim mistrzem św. Janem od Krzyża formułuje prawdę, że „jedna chwila prawdziwej adoracji ma większą wartość i przynosi więcej pożytku niż najintensywniejsza działalność, choćby to była nawet działalność apostolska”. Podobnie traktował całe swoje kapłaństwo. Napisał: „Modlitwa tworzy kapłana i kapłan tworzy się przez modlitwę [...] kapłan winien być przede wszystkim człowiekiem modlitwy, przekonanym, że czas przeznaczony na bliski kontakt z Bogiem jest czasem najlepiej wykorzystanym, ponieważ wspomaga nie tylko jego samego, ale i pracę apostolską”.
Przytoczyć warto kilka fragmentów z nauczania papieża o modlitwie, które wydają się oddawać znaczenie, jakie jej nadaje: „modlitwa jest odzwierciedleniem całej stworzonej rzeczywistości, jest poniekąd funkcją kosmiczną”. „Stworzenie spełnia swoje opus glorie przez to, że jest, czym jest i czym się staje”. Mamy zatem... [więcej]

„Chrystus ukrywa się starannie w łonie ludzkim,
aby się w każdym powtarzało Boże Narodzenie.
Eucharystyczny Bóg szuka nieustannie swego Betlejem, swego żłóbka.
Często brak dlań miejsca w gospodzie;
ale kto Go przyjmie, stajnia jego zmieni się w świątynię,
a człowiek jest ubóstwiony.”

bł. kard. Stefan Wyszyński



Drodzy Członkowie Wspólnot Bractwa Szkaplerznego !
Siostry i Bracia Rodziny Szkaplerznej !
Wszyscy Czytelnicy naszego portalu !

Syn Boga Ojca chętnie zajął swoje miejsce na swoim tronie
- skromnym żłobie - w ciemnościach nocy,
aby przynieść światu światło.
Otwórzmy swoje serca dla wielkiej miłości,
jaką Bóg Ojciec darzy nas, wysyłając swego Syna do nas.
Przyjmijmy Go i radujmy się Jego obecnością
oraz szerzmy światło tego cudu wokół siebie.
Bądźmy dla innych znakiem
prawdziwego cudu Bożego Narodzenia.
Niech orędzie z groty betlejemskiej i świąteczna oprawa tych dni
pomogą nam skupić myśl i serce
przy Jednorodzonym Bożym Synu,
narodzonym dla nas... [więcej]

Bractwo Szkaplerzne (3)
o. Włodzimierz Tochmański OCD

Do rozwoju i pogłębienia nabożeństwa szkaplerznego w XX wieku w ogromnej mierze przyczynił się papież Pius XII. Z okazji 700-lecia szkaplerza karmelitańskiego (1251-1951), dnia 11 lutego 1950 roku, wystosował on list apostolski Neminem profeto latet, słusznie nazwany ,,Magna charta" nabożeństwa szkaplerznego.
Stwierdził w nim: „Z pewnością nikomu nie jest tajnym, jak wiele przyczynia się miłość ku Najświętszej Maryi Pannie do ożywienia katolickiej wiary i poprawy obyczajów, szczególnie dzięki tym formom nabożeństwa, które zdają się posiadać wyższą ponad inne moc oświecania umysłów niebieską nauką i zapalania dusz do doskonalenia chrześcijańskiego życia. Najpierw należy do nich zaliczyć nabożeństwo szkaplerza karmelitańskiego, które przez swoją prostotę, stosując się do pojęcia każdego człowieka, rozpowszechniło się bardzo szeroko wśród wiernych chrześcijan, przynosząc zbawienne owoce. (...) Nie chodzi tu, bowiem o rzecz małej wagi, lecz o zdobycie wiecznego zbawienia według obietnicy podanej przez Najświętszą Maryję Pannę. Chodzi tu o najdonioślejszą sprawę dla każdego i o właściwe jej przeprowadzenie. Bez wątpienia szkaplerz jest niejako spiętą szatą (habitem) maryjną, znakiem i gwarancją opieki Bożej Rodzicielki”.
Z okazji jubileuszu 700-lecia szkaplerza świętego odbył się też w Rzymie, w dniach od 5 do 9 sierpnia 1950 r., Międzynarodowy Kongres Szkaplerzny Zakonu Karmelitańskiego. W dniu 6 sierpnia 1950... [więcej]

bł. Franciszek García León

Ponad 27 lat temu, bo 24 kwietnia 1994 r., św. Jan Paweł II beatyfikował Izydora Bakanję (zm. 1909), kongijskiego, niespełna 25.letniego męczennika szkaplerza karmelitańskiego, który został śmiertelnie ubiczowany przez kongijskiego pracodawcę-kolonizatora, za noszenie szkaplerza i modlitwę różańcową. Natomiast niedawno, bo 16 października 2021 r., w grupie 127 ofiar prześladowania komunistycznego z lat trzydziestych ub. wieku na Półwyspie Iberyjskim, został beatyfikowany kolejny męczennik szkaplerza karmelitańskiego. Beatyfikacja odbyła się w Kordobie w Hiszpanii, pod przewodnictwem kard. Marcello Semeraro, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych z Rzymu. Wśród wpisanych w poczet błogosławionych męczenników diecezji Kordoba znalazło się 81 kapłanów (w tym dwóch franciszkańskich), 5 seminarzystów, jeden brat zakonny (franciszkanin), jedna siostra zakonna (ze zgromadzenia opieki św. Józefa) i 39 osób świeckich (29 mężczyzn i 10 kobiet). Najmłodszym z tego grona jest właśnie liczący zalewie 15lat i siedem miesięcy bł. Franciszek García León (ur. 20.12.1920, zm. 22 lipca 1936).
Komuniści aresztowali najpierw ojca bł. Franciszka i po godzinie przybyli, by aresztować jego wuja, którzy byli zaangażowani w działalność religijną w parafii. Jeden z prześladowców zauważył, że Franciszek posiada szkaplerz karmelitański. Nakazał mu więc „to”, wyrzucić, ale Franciszek odmówił. Nie wyrzucił szkaplerza, pomimo groźby, że zostanie aresztowany i uwięziony: odpowiedział stanowczo,... [więcej]

SZCZEPAN T. PRAŚKIEWICZ OCD
MARYJA KARMELITAŃSKICH LEGEND I TRADYCJI (5)


6. Ratunek dzięki figurze Matki Bożej z Chester w Anglii
Zmagania karmelitów o uznanie ich maryjnego tytułu opowiada także legenda o figurze Matki Bożej z opactwa w Chester w Anglii, gdzie spotkali się oni ze szczególnymi uprzedzeniami i opozycją, stąd i legenda jest niezmiernie wymowna. Co więcej, legenda wychodzi na przeciw historycznemu wydarzeniu, jakim było uznanie w 1374 roku przez renomowany Uniwersytet w Cambridge prawa do noszenia przez zakon upragnionego tytułu Braci Błogosławionej Dziewicy Maryi.
Orzeczenie to poprzedziła gorąca publiczna polemika między dominikaninem Janem Stokes a karmelitą Janem de Hornby. Według legendy sama Matka Boża wkroczyła w ten spór. Mianowicie (według zapisu o. Osińskiego):
„Jak o tem czytamy w kronice klasztoru świętej Werburgii, prześladowano zakon karmelitów w mieście Chester w Anglii. Nazywano ich dumnemi przywłaszczycielami zaszczytnego i osobliwszego miana braci Najświętszej Maryi Panny z góry Karmelu. Zazdrość prześladowców do tego doszła stopnia, że ich nakłoniła aż do rzucenia potwarzy. Gołosłownie wprawdzie, ale zawsze twierdzili, że karmelici nie Najświętszej Maryi Panny, Matki Boga, ale Marii Egipcjanki, grzesznicy, są naśladowcami, że nie są zatwierdzeni przez Kościół i że nie mogą pochodzić od Eliasza i Elizeusza, proroków.
Spotwarzeni zakonnicy, w tem ciężkiem dotknięciu ich ręką prześladowczego losu, byli... [więcej]