Anno Sjoerd Brandsma urodził się niedaleko Bolsward (Niderlandy) 22 lutego 1881 roku. Wstępuje do Karmelu w 1898 roku Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych, przyjmuje świecenia kapłańskie 17 czerwca 1905 roku. W latach 1906-09 studiuje filozofię na Gregorianum w Rzymie, wieńcząc naukę doktoratem. Powróciwszy do ojczyzny poświęca się nauczaniu w kolegiach karmelitańskich w Oss i Oldenzaal. Wydaje periodyk o tematyce maryjnej, współpracuje z regionalnymi czasopismami, organizuje bibliotekę publiczną i kongresy misyjne. Od 1923 roku wykłada na uniwersytecie w Nijmegen, gdzie otrzymał katedrę historii duchowości holenderskiej, piastując nawet urząd rektora. Był współautorem DSAM i redaktorem Encyklopedii Katolickiej. W 1935 roku wygłosił szereg konferencji i wykładów w Irlandii i Stanach Zjednoczonych na temat mistyki karmelitańskiej. Z powodu swoich antynazistowkich przekonań zostaje aresztowany 19 stycznia 1942 roku i po długich przesłuchaniach na gestapo przewieziony do Dachau, umiera 26 lipca 1942 roku. Dnia 3 listopada 1985 roku beatyfikowany przez Jana Pawła II.
Szczególna uwaga należy się wizji Eliasza na górze Karmel. Jest ona kamieniem węgielnym maryjnego charakteru karmelitańskiej pobożności i duchowości.
To właśnie ze szczytu Karmelu Prorok, po siedmiokrotnej modlitwie, dostrzegł małą chmurkę niosącą zapowiedź deszczu - daru dla spalonej ziemi. Nie jest dla nas rzeczą konieczną poszukiwanie autentycznego tłumaczenia tego wydarzenia. Wystarczy jedynie wspomnieć, że wielu komentatorów Pisma świętego widziało w chmurce Eliasza zapowiedź świętej Dziewicy, która zrodziła w swoim łonie Zbawiciela świata. Nie po raz pierwszy zresztą chmura została użyta jako symbol. Na pustyni chmura okrywała Arkę Przymierza i była znakiem obecności Bożej. Liczne opisy wzmiankujące pojawienie się specyficznego rodzaju chmury oznaczają zstąpienie Boga na ziemię i Jego przebywanie z synami ludzkimi. Okoliczności, w których Prorok po siedmiokrotnej modlitwie dostrzegł chmurkę podnoszącą się znad morza, pozwalają przyjąć, że widzenie w tym zjawisku symbolu Maryi i tajemnicy Wcielenia, jest w całkowitej zgodzie z symbolicznym charakterem Starego Testamentu. Wizja Eliasza zawsze była odczytywana przez karmelitów jako zapowiedź tajemnicy Wcielenia i przyszłej chwały Matki Boga. To właśnie z powodu tej wiary, jak przekazuje nam tradycja Zakonu, pierwsze sanktuarium zbudowane na górze Karmel, w pośrodku eremickich grot i jaskiń, było poświęcone świętej Służebnicy. W dziedzictwie szkoły karmelitańskiej wizja Proroka nigdy nie straciła swego poczytnego miejsca i stanowiła jakby zwierciadło, przez które Zakon spoglądał na Maryję. Wystarczy przypatrzyć się modlitwom brewiarzowym z uroczystości naszej Pani z góry Karmel, aby dostrzec ważność tejże wizji dla życia duchowego Karmelu.
Tytus Brandsma O.Carm., Carmelite Mysticism. Historical Sketches, Illinois 1986, s. 1-11 przekł. J. Zieliński OCD
